O fittingu – wizyta w Veloart

Długo zbierałem się do tego wpisu. No bo co tu w zasadzie pisać? Przynudzać, że od dzisiaj będę jeździł na mostku długości 80 mm. a nie 125 mm. ? Albo że już wiem, od czego drętwieją mi stopy przy dłuższej jeździe rowerem? A może powinienem pochwalić się? „Ha! Udało mi się dobrze dobrać rozmiar butów!” ? 

Zrobimy więc tak: opiszę pokrótce „co to jest ten cały fitting?” a na koniec dodam kilka rzeczy które zaskoczyły mnie najbardziej. A jak ktoś nie znajdzie potrzebnych mu informacji, zapraszam do komentarzy.

 

Na sesję umówiłem się w nie-byle-jakim miejscu, bo w Velo Art. Lista sław która przewinęła się przez to niepozorne (z zewnątrz) studio robi wrażenie. Do tego Panowie mają dobrego speca od marketingu – wyglądają na najbardziej profesjonalne studio w Polsce. I… i chociaż nie mam porównania, to po wizycie jestem gotów w to uwierzyć.

W ramach podstawowej usługi klient otrzymuje kolejno:

– wywiad z fizjoterapeutą (osiągnięcia, doświadczenie, kontuzje, bolączki, cele).

– badanie mobilności, gibkości, wad postawy.

– dobór ćwiczeń do skorygowania tych ostatnich

– dopasowanie butów, dobór wkładek, ustawienie bloków

– serwis roweru (czyszczenie, regulacja, wymiana drobnych elementów).

– ustawienie roweru pod własne parametry, możliwości i cele. W przypadku, gdy dany element nie pasuje, wymiana na miejscu bądź zalecenie zakupu (mostek kupiłem na miejscu, sztycę będę musiał dopiero nabyć).

Do tego wszystkiego garść porad która pojawia się w czasie całej sesji i rozmowa z ludźmi „Z doświadczeniem”. Jak widać, jest tego trochę i każdy z tych elementów jest powiązany z pozostałymi. Przez wszystkie etapy przeprowadził mnie Jarek, fizjoterapeuta i fitter. Jak sam przyznał, nie rozumie ludzi zafascynowanych ultra, co nie przeszkodziło mu wskazać mi, gdzie czeka mnie najwięcej pracy. Pozwolę sobie przytoczyć wymianę zdań z badań:

– Masz różnicę w długości kończyn. Obstawiam, że to przez skoszoną miednicę

– Da się z tym coś zrobić?

– Lekarz powiedziałby ci, że nic. Fizjoterapeuta kazał ćwiczyć. Fitter dałby podkładki pod stopy. A ja powiem – ćwicz ile się da, a potem pomyślimy o podkładkach.

Dodam jeszcze, że ćwiczenia które dostałem są wykonalne dla zwykłego śmiertelnika i nie jest to jakaś skomplikowana joga.

Ustawianie roweru to to, co tygryski lubią najbardziej. Zresztą, kto nie chce być podpięty do kabelków, wsiąść na siodło i popedałować? No kto?

Tu ważna uwaga dla tych, którzy na sesję chcieli by się wybrać. Zadajcie sobie pytanie „czego oczekujecie od sesji?” oraz „do czego ma być mój rower?”. Odpowiedzi na te pytania może z was wyciągnąć fitter, ale chyba lepiej, jak wiemy czego chcemy, prawda?

I na koniec jeszcze ciekawostka: Ilu z was zna średnicę swojej sztycy? No, ręce do góry. Aha. Ja też nie znałem. I okazało się, że w teoretycznie popularnej ramie Cervelo R3 montują coś bardzo niestandardowego. Wniosek? Bądźcie gotowi na to, że problem może powstać tam, gdzie byście się go nie spodziewali.

zdjęcia Asia